Η πισίνα είναι ένας χώρος απόλαυσης, αναψυχής και άσκησης, αλλά για να διατηρείται σε καλή κατάσταση και να παραμένει ασφαλής για χρήση απαιτείται συστηματική φροντίδα. Τα βασικά μέρη της πισίνας και οι διαδικασίες συντήρησης παίζουν καθοριστικό ρόλο σε αυτό. Κάθε μέρος έχει τη δική του ξεχωριστή λειτουργία. Γνωρίζοντας πώς λειτουργεί το κάθε μέρος θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε και πώς πρέπει να το συντηρείτε.

Το σύστημα φίλτρανσης

Το σύστημα φίλτρανσης είναι το βασικότερο μέρος ολόκληρης της εγκατάστασης και είναι υπεύθυνο για την ανακυκλοφορία και τον καθαρισμό του νερού. Χωρίς αυτό θα ήταν αδύνατο να παραμείνει μια πισίνα καθαρή για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Το σύστημα φίλτρανσης ανακυκλοφορεί το νερό στην πισίνα μέσω μιας σειράς προφίλτρων και ενός κυρίου φίλτρου. Τα φίλτρα αυτά συγκρατούν όλες τις ακαθαρσίες που πέφτουν στο νερό - από τα μεγαλύτερα φύλλα μέχρι τα πιο λεπτά σωματίδια σκόνης.

Η διαδικασία φίλτρανσης είναι η εξής:

Οτιδήποτε πέφτει στην επιφάνεια του νερού οδηγείται προς τα skimmer, τα οποία είναι τοποθετημένα στο ύψος της επιφάνειας του νερού, σε αντίθετη πλευρά από τα στόμια. Μέσα σε κάθε skimmer υπάρχει ένα καλάθι που συγκρατεί φύλλα και άλλα μεγάλα αντικείμενα.

Από τα skimmer και τις σχάρες, το νερό ταξιδεύει μέσω του συστήματος σωληνώσεων και φτάνει σε ένα δεύτερο καλάθι που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από την φτερωτή της αντλίας που απορροφά το νερό. Πρόκειται για το προφίλτρο της αντλίας το οποίο συγκρατεί κάποια μικρότερα αντικείμενα όπως τρίχες, μικρά φύλλα και χόρτα που ξέφυγαν από το καλάθι του skimmer.

Η αντλία σπρώχνει το νερό προς το κύριο φίλτρο της πισίνας, το οποίο συγκρατεί τα λεπτά σωματίδια σκόνης και τις διάφορες μικροακαθαρσίες. Στη συνέχεια το νερό ταξιδεύει μέσω των σωληνώσεων στα στόμια και επιστρέφει στην πισίνα καθαρό.

Στην αγορά κυκλοφορούν διάφορα είδη φίλτρων, όπως φίλτρα άμμου, διατομικής γης κλπ. Ο καθαρισμός του φίλτρου αποτελεί μία από τις βασικές εργασίες συντήρησης της πισίνας σας και ανεξάρτητα από τον τύπο του είναι σημαντικό να καθαρίζεται τακτικά έτσι ώστε να λειτουργεί αποτελεσματικά και να παρατείνεται η διάρκεια ζωής του.

Τα τοιχώματα της πισίνας

Μπορεί το σύστημα φίλτρανσης να απομακρύνει από την πισίνα τις ακαθαρσίες που επιπλέουν στο νερό, τι συμβαίνει όμως με αυτές που επικάθονται στον πυθμένα ή στα τοιχώματα;

Οι εσωτερικές επιφάνειες της πισίνας, ανεξάρτητα από το υλικό επένδυσής τους, έρχονται σε συνεχή επαφή με το νερό. Αν το νερό δεν έχει τη σωστή χημική ισορροπία δημιουργούνται διάφορες επικαθίσεις οι οποίες αποτελούνται κυρίως από άλατα και άλγη. Στο περιβάλλον αυτό υπάρχει αυξημένη πιθανότητα ανάπτυξης βακτηριδίων. Πέρα όμως από το πρόβλημα υγιεινής που μπορεί να προκύψει, οι ρύποι αυτοί μπορεί να προκαλέσουν φθορά και στα ίδια τα τοιχώματα της πισίνας.

Μία φορά κάθε δύο εβδομάδες πρέπει να τρίβετε τα τοιχώματα της πισίνας ώστε να απομακρύνονται τα βακτήρια και οι άλγη. Στην αγορά μπορείτε να βρείτε διάφορους χειροκίνητους καθαριστές, όπως βούρτσες και ξύστρες. Αν δεν έχετε τον χρόνο να το κάνετε με το χέρι μπορείτε να επενδύσετε σε κάποια ηλεκτρική σκούπα που θα το κάνει αυτόματα.

Το νερό

Το νερό της πισίνας χρειάζεται τη δική του χημική ισορροπία για να παραμένει διαυγές και κατάλληλο για κολύμβηση. Αν λάβετε υπόψη ότι είναι εγκλωβισμένο μέσα σε τοιχώματα και δέχεται την ηλιακή ακτινοβολία που ευνοεί την ανάπτυξη μικροοργανισμών, τότε μπορείτε να κατανοήσετε πόσο σημαντικό είναι να γίνονται οι απαραίτητες ενέργειες για τη διατήρηση της βέλτιστης ποιότητάς του.

Επίπεδο pH: Τα επίπεδα του pH δείχνουν πόσο όξινο ή αλκαλικό είναι το νερό. Ένα ουδέτερο pH προστατεύει την εσωτερική επένδυση και τον εξοπλισμό της πισίνας από τη διάβρωση. Ταυτόχρονα προστατεύει το δέρμα και τα μάτια από ερεθισμούς. Το επιθυμητό επίπεδο pH είναι μεταξύ 7,2 και 7, 6 ppm (μέρη ανά εκατομμύριο).

Αλκαλικότητα: Η ποσότητα των αλκαλικών σωματιδίων μέσα στο νερό καθορίζει τις μεταβολές στα επίπεδα του pH. Το επιθυμητό επίπεδο αλκαλικότητας είναι μεταξύ 100 και 150 ppm.

Χλώριο: Το χλώριο είναι το πιο γνωστό απολυμαντικό του νερού πισίνας και έχει την ιδιότητα να σκοτώνει τα μικρόβια μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Το βρίσκουμε σε αέρια, υγρή ή στέρεη μορφή. Τα επιθυμητά επίπεδα χλωρίου είναι 1 -2 ppm εφόσον δεν υπάρχει σταθεροποιητής και 2-3 ppm στην περίπτωση προσθήκης σταθεροποιητή.

Σταθεροποιητής (Κυανουρικό οξύ): Για να προστατευτεί το χλώριο που βρίσκεται στο νερό από την ηλιακή ακτινοβολία χρειάζεται μια ποσότητα κυανουρικού οξέως, ειδικά αν το χλώριο που χρησιμοποιείτε είναι ανόργανο. Το επιθυμητό επίπεδο είναι από 30 έως 50 ppm.

Σκληρότητα: Με τον όρο σκληρότητα εννοούμε την ποσότητα των αλάτων ασβεστίου και μαγνησίου που υπάρχουν μέσα στο νερό. Η ιδανική σκληρότητα του νερού της πισίνας πρέπει να είναι από 150 έως 200 ppm. Εάν το νερό έχει υψηλή σκληρότητα υπάρχει ο κίνδυνος επικάθισης των αλάτων στις σωληνώσεις και τις εσωτερικές επιφάνειες.

TDS (Ολικά διαλυμένα στερεά): Είναι το σύνολο των οργανικών και ανόργανων ουσιών του νερού. Το TDS δεν σχετίζεται με σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία των κολυμβητών, επηρεάζει όμως την διαύγεια του νερού της πισίνας και κατ’ επέκταση την τελική της εικόνα.

Διαλυμένα μέταλλα: Σε μικρές ποσότητες δεν αποτελούν κίνδυνο για την υγεία, αλλά σε συνδυασμό με κακή κατάσταση του pH μπορούν να προκαλέσουν χρωματισμό του νερού. Αντιμετωπίζονται με την μέθοδο της χλωρίωσης σοκ.

Για να ελέγξετε τη χημική σύσταση του νερού της πισίνας μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα test kit. Στην αγορά θα βρείτε διάφορες επιλογές.

Η σωστή συντήρηση της πισίνας δεν είναι μόνο θέμα αισθητικής, αλλά και ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια και την υγεία όσων τη χρησιμοποιούν. Η καλή ποιότητα του νερού, η λειτουργία του εξοπλισμού και η τακτική παρακολούθηση της χημικής ισορροπίας του νερού μπορούν να αποτρέψουν προβλήματα όπως οι δερματικοί ερεθισμοί ή ακόμα και σοβαρότερες λοιμώξεις. Επίσης, η τακτική συντήρηση παρατείνει τη διάρκεια ζωής της πισίνας, μειώνει το κόστος επισκευών και συμβάλλει στη διατήρηση ενός ευχάριστου περιβάλλοντος για χαλάρωση και άσκηση.